با من بمان

---

عزیزم !

اگر تو نبودی ، سلامم را چه کسی با لبخند پاسخ می داد ؟

نگاه منتظرم راه را بر نگاه که می بست ؟

اگر تو نبودی کدام واژه به لبهای من گره می خورد ؟

دلم هوای که را می کرد ؟

فضای خاطره ام عطر یاد که را داشت ؟

کدام واژه به جای « تو » ورد لبم می شد ؟

چه کسی غم از دلم می زدود ؟

اگر تو نبودی کدام خنده ، مرا جان تازه ای می داد ؟

کدام شرم ، نجیبانه آتشم می زد ؟

کدام بغض ، غریبانه گریه سرمی داد ؟

اگر تو نبودی به شوق که آغاز می توانستم ؟

به سوی که پرواز می توانستم ؟

نازنینم ! تو را به جان سپیده ، تو را به سوسن و شبنم

تو را به ساقه ی گندم تو را به سوره ی مریم

تو را به نازکی خواب یک بنفشه ی زیبا

تو را به بارش باران تو را به آبی دریا

تو را به پاکی کوثر تو را به  شبنم بیتاب

تو را به رویش نیلوفرانه در مهتاب

تو را به جان شقایق تو را به لاله ی تبدار

تو را به گرمی آتش تورا به لحظه ی دیدار

تو را به هق هق آرام و بیصدا سوگند

بمان ، بمان که اگر تو بمانی بهار خواهد ماند

بمان ای بهانه ی بودن بمان ای دلیل سرودن

بمان امید شکفتن که اگر تو بمانی

من به شوق بودن با تو

به آفتاب روشن فردا سلام خواهم داد

بمان که اگر تو بمانی ، امید خواهد ماند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: